کد مطلب:211477 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115
منافع ابر
فرمود ای مفضل در صافی هوا و حركت ابر فكر كن كه اگر ابر دائم در یكجا می بود تا هوا بر یك نهج می بود زندگی جز تلخكامی نداشت ابر باید در حركت باشد و همه جا ببارد تا بمقتضای قابلیت و استعداد محل زمین سرسبز و خرم و نشاطانگیز شود بوی عفونات و ابخره را ببرد و میكروب بیماری را محو و نابود سازد و كثافتهای تراكم را از بین می برد و اگر هوا پیوسته صاف بود و باران نمی بارید زمین خشك می شد و گیاه ها می سوخت و آب چشمه ها و رودها و قنوات می خشكید ولی خداوند به صلاح و مصلحت بندگان خود ابرها را متحرك و بارنده قرار داد و هوا را منبسط ساخت تا همه استفاده كنند.
فرمود دفاع هر یك از این عناصر از خود و دیگری مایه تعدیل و بقاء حیات آدمیان است كه اگر معتدل نشود سبب زیان و خسران انسان می گردد و اگر در یك مواقعی یكی از این مواد شدت و سرعت گرفت مانند گرمی هوا یا شدت بادهای سخت یا سرعت باران یا سورت سرما همه روی مصالحی است كه باید افكار مردمان روشن ضمیر و قلوب صافیه موحدین از آن عبرت گیرد و مانند داروی تلخی است كه در پس آن متضمن سلامتی و بهداشت می گردد.
فرمود اگر یك پادشاهی هزاران همیان درهم و دینار ببخشد در نظر مردم خیلی با اهمیت تلقی می شود ولی حساب منافع این همیانهای زر را می توان با منافع یك باران سیراب كننده مقایسه كرد؟! حاشا و كلا زیرا زر از صدقه سر همین باران دست می دهد و عمران و آبادی لطافت هوا و سرسبزی درختان فراوانی حبوبات و غلات و فواكه میوه جات همه در سایه باران است مردم از اهمیت این نعمت عظیم الهی غافل هستند و آن را فراموش می كنند
[ صفحه 368]
اگر از مدت خود دیرتر آمد معلوم می شود چه خساراتی بر پیكر اجتماع و اساس زندگانی وارد آورده است و چه منافع بسیاری كه از نیامدن باران فوت شده است.
فرمود ای مفضل هیچ فكر كرده ای در ریزش باران كه از بالا می ریزد تا تمام پست و بلندیهای زمین را فراگیرد و از مرتفع ترین قلل كوه تا پست ترین سطح زمین همه جا می بارد تا همه را سیراب كند و آنچه در دامنه كوهها باید بروید یا در مخازن زمین از سوراخهای كوهها باید ذخیره شود تا به تدریج از بلندی و فرازها بر نشیب و دشتها جاری شود و تمام موجودات سیراب گردند.
باران كه در لطافت طبعش خلاف نیست
در باغ لاله روید و در شوره زار خس
لاله و خس و خار و گل آن همه مورد احتیاج بشر است زیرا آن نباتاتی كه سر كوهها یا روی تپه ها یا فراز قله ها و كنار دریاها می روید اكثر داروی دردهای جسمانی بشر است و مانع و برطرف كننده مشقتها و رنجها می گردد و اگر این باران از مافوق زمین نمی بارید و در مجاری زیرزمین به جریان نمی افتاد مردم در اجرای قنوات مأیوس می شدند و چه نزاع و مناقشاتی بر اثر یك قنات پر آب می شد و آن هم به تصرف توانگران می افتاد و ضعفا از آب زراعتی محروم می ماندند.
اگر این باران یكباره می بارید یا همه فصول می بارید یا به اعماق زمین فرونمی رفت درون زمین كه حرارت آن از دو هزار درجه تجاوز می كند و آهن به طور مذاب در آنجاست یكباره ملتهب می شد و آتش می گرفت و نابود می گردید و روی زمین هم زراعات خشك می شد و هوا را تلطیف نمی كرد و امراض ایجاد می نمود و آفتها می رسانید.
اگر انسان از منافع و آثار و بركات باران بخواهد بگوید هیچ وقت تمام نمی شود و منافعش استقصا نمی گردد و مسلم است كه خوف و جوع - نقص اموال و فوت نفوس و كسر ثمرات و فواكه همه از نیامدن باران است.
فرمود دفاع هر یك از این عناصر از خود و دیگری مایه تعدیل و بقاء حیات آدمیان است كه اگر معتدل نشود سبب زیان و خسران انسان می گردد و اگر در یك مواقعی یكی از این مواد شدت و سرعت گرفت مانند گرمی هوا یا شدت بادهای سخت یا سرعت باران یا سورت سرما همه روی مصالحی است كه باید افكار مردمان روشن ضمیر و قلوب صافیه موحدین از آن عبرت گیرد و مانند داروی تلخی است كه در پس آن متضمن سلامتی و بهداشت می گردد.
فرمود اگر یك پادشاهی هزاران همیان درهم و دینار ببخشد در نظر مردم خیلی با اهمیت تلقی می شود ولی حساب منافع این همیانهای زر را می توان با منافع یك باران سیراب كننده مقایسه كرد؟! حاشا و كلا زیرا زر از صدقه سر همین باران دست می دهد و عمران و آبادی لطافت هوا و سرسبزی درختان فراوانی حبوبات و غلات و فواكه میوه جات همه در سایه باران است مردم از اهمیت این نعمت عظیم الهی غافل هستند و آن را فراموش می كنند
[ صفحه 368]
اگر از مدت خود دیرتر آمد معلوم می شود چه خساراتی بر پیكر اجتماع و اساس زندگانی وارد آورده است و چه منافع بسیاری كه از نیامدن باران فوت شده است.
فرمود ای مفضل هیچ فكر كرده ای در ریزش باران كه از بالا می ریزد تا تمام پست و بلندیهای زمین را فراگیرد و از مرتفع ترین قلل كوه تا پست ترین سطح زمین همه جا می بارد تا همه را سیراب كند و آنچه در دامنه كوهها باید بروید یا در مخازن زمین از سوراخهای كوهها باید ذخیره شود تا به تدریج از بلندی و فرازها بر نشیب و دشتها جاری شود و تمام موجودات سیراب گردند.
باران كه در لطافت طبعش خلاف نیست
در باغ لاله روید و در شوره زار خس
لاله و خس و خار و گل آن همه مورد احتیاج بشر است زیرا آن نباتاتی كه سر كوهها یا روی تپه ها یا فراز قله ها و كنار دریاها می روید اكثر داروی دردهای جسمانی بشر است و مانع و برطرف كننده مشقتها و رنجها می گردد و اگر این باران از مافوق زمین نمی بارید و در مجاری زیرزمین به جریان نمی افتاد مردم در اجرای قنوات مأیوس می شدند و چه نزاع و مناقشاتی بر اثر یك قنات پر آب می شد و آن هم به تصرف توانگران می افتاد و ضعفا از آب زراعتی محروم می ماندند.
اگر این باران یكباره می بارید یا همه فصول می بارید یا به اعماق زمین فرونمی رفت درون زمین كه حرارت آن از دو هزار درجه تجاوز می كند و آهن به طور مذاب در آنجاست یكباره ملتهب می شد و آتش می گرفت و نابود می گردید و روی زمین هم زراعات خشك می شد و هوا را تلطیف نمی كرد و امراض ایجاد می نمود و آفتها می رسانید.
اگر انسان از منافع و آثار و بركات باران بخواهد بگوید هیچ وقت تمام نمی شود و منافعش استقصا نمی گردد و مسلم است كه خوف و جوع - نقص اموال و فوت نفوس و كسر ثمرات و فواكه همه از نیامدن باران است.